Tevreden
voor me uitstarend naar de zweverige dolfijn viel me ineens iets
merkwaardigs op;
Als de bus optrok en de overige passagiers en ik in onze zitting
werden gedrukt ging de dolfijn zwierig naar voren.
Werd er geremd, dan vertraagde dolfijn en gingen wij met
de oorspronkelijke snelheid door, tot de wrijving tussen kleding
en zitting
ons tenslotte ook afremde.
Ging de bus naar rechts, dan volgde de dolfijn, terwijl wij naar
links schoven, de traagheidwetten volgend.
Stuurde de chauffeur naar links, dan deinde de dolfijn mee en
wij bogen willoos naar rechts.
Ik ging er eens goed voor zitten en merkte dat het patroon bij
alle bewegingen van de bus hetzelfde was;
de dolfijn volgde steeds gehoorzaam de wil van de chauffeur.
Ik maakte er een diagrammetje van bij mijn aantekeningen over
het bezoek bij het Waterschap (bijlage 1).
Helaas kwam aan mijn waarnemingen een onverwacht einde toen een
dikke mevrouw in een bocht de dolfijn platdrukte.
De knal deed de door voortdurende terrorisme dreiging immer
waakzame passagiers uit hun stoel schieten, oordopjes plopten
uit oren,
haar ging nog steiler staan dan door de gel en het kindje
ging huilen (afbeelding 2).>
De dikke mevrouw
suste dat met een biljetje van 5€ en bij het uitstappen lieten
het meisje en haar vader het ontzielde vodje van de dolfijn
die de traagheidswetten had getrotseerd achteloos achter...
Als kleine jongen had ik in de Amsterdamse tram al opgemerkt
dat de luchtmassa daar de traagheidswetten volgt.
Als er een paar plaatsen voor mij een paar volkse dames met
een vers gezet, stevig permanentje zaten, dan kreeg ik bij het
optrekken van de tram bij een halte steeds een golf over mij
heen van de weeďge lucht van sterk verhit haar met permanent
.
Bus
trekt op: permanentwalm bedwelmt
Dat
zou een lezersvraag kunnen zijn. Ik was er een paar minuten
na de fatale knal uit; de soortelijke massa van de dolfijn was
aanzienlijk lager
dan die van de lucht in de bus, hij wilde “drijven”.
Bij het optrekken van de bus werd de luchtmassa naar achteren
gedrukt waardoor er tijdelijk een drukgradiënt ontstond met
lage druk bij de chauffeur
en hoge druk achterin.
De dolfijn “drijft” daardoor naar voren. De andere bewegingen
zijn allemaal op dezelfde manier te verklaren.
Dat lucht zo’n slap en samendrukbaar medium is weten we eigenlijk
wel, maar dat het dit soort subtiele,
lokale gevolgen kan hebben had ik mij nooit gerealiseerd.
Dirk Meijers
Natuurwetenschappen
Bijlage 1.